کارگردان فیلم سینمایی «دختری به نام تندر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم جزو قدیمی ترین صنوف سینمایی است و اولین صنفی است که پیش از انقلاب به اسم سندیکا در وزارت کار آن زمان ثبت شده؛ البته مسئولان خانه سینما به ما گفتند باید به دلیل اینکه این صنف بر اساس سنوات قبل از انقلاب ثبت شده نسبت به ثبت مجدد صنف در ذیل وزارت کار اقدام کنید که ما علاقمند نبودیم این کار را انجام دهیم و راضی نشدیم صنف مان را بر اساس قوانینی عجیب مجدداً ثبت کنیم.

وی ادامه داد: مهمترین مشکلی که این قانون جدید دارد این است که معلوم نیست سرنوشت صنوف بعد از ثبت در وزارت کار چه خواهد شد؛ صنوف منطقه ای که دیگر جامعیت ملی و کشوری ندارند اصلاً برای سینما و اهالی صنوف اتفاق جالبی نیست. آقایان باید بدانند سینما محدود به جغرافیای خاصی نیست. این تقسیم بندی مشکلات بسیاری را در سینمای کشور به وجود خواهد آورد و دیگر صنوف رسماً هیچ جایگاهی نخواهند داشت.

آشتیانی پور سپس با تأکید بر اینکه وضعیتی آشفته در خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به وجود آمده و ما به این شک رسیده ایم که مافیای مناسبات عجیب دست اندرکاران ارشد سینما هستند اظهار داشت: برخی از دست اندرکاران و مدیران برای رسیدن به منافع کلان اقتصادی از هیچ کاری کوتاهی نمی کنند. آن ها حاضرند وضعیت سینما آشفته تر شود اما منافع شان از بین نرود و به همین علت است که اصرار به ثبت صنوف ذیل وزارت کار دارند.

سرپرست گویندگان سریال تلویزیونی «مختارنامه» تأکید کرد: ما بارها به آقایان گفته ایم اجازه نمی دهیم هویت ملی را از صنف مان بگیرید؛ امروزه همه ستاره های تاریخ دوبله در انجمن ما حضور دارند و این انجمن نباید مثلاً با یک انجمنی که در فلان استان ثبت شده و چند علاقمند جوان در آنجا دور هم جمع شده اند یکی باشد. این اتفاقات تناسب و تعادل حرفه ای را به هم می زند و زمینه را مستعد می کند تا مافیا جولان دهی بیشتری در سینما داشته باشند و جریان فساد مالی در صنوف شکل بگیرد.

وی تصریح کرد: آقایان از عنوان های موجه و شیک برای این تشکل ها استفاده می کنند تا رفتار غیرحرفه ای خود را پوشش دهند و ما هرگز اجازه نخواهیم داد تا از صنف مان استفاده ابزاری شود.

آشتیانی پور خاطرنشان کرد: کسانی که سیاست گذاران کلان فرهنگی هستند باید دلشان برای عرصه فرهنگ و هنر بسوزد و اجازه ندهند تا هر موضوعی به عنوان بستری برای بهره مندی اقتصادی افرادی خاص شود. کسانی که به رانت ها و باندها دسترسی دارند نباید اجازه دهند تا تشکلات صنفی واقعی زیر سوأل برود. یک تشکل سینمایی و صنفی وقتی معنا پیدا می کند که سیاست گذاران برای آن ارزش و اهمیت قائل باشند نه اینکه ویترینی شود برای موارد خاص و مناسبتی و انتخاباتی و تبلیغاتی و...

این سینماگر در پایان این گفتگو متذکر شد: نکته قابل تأمل آنجا است که در یکی از بندهای ثبت صنوف ذیل وزارت کار آمده که این وزارتخانه می تواند به صورت یک طرفه تصمیم به انحلال صنوف بگیرد. آیا این اتفاق به جز مهتر تشکلات صنفی چیز دیگری با خود به همراه دارد؟ چرا باید صنوف به همچنین حرکت عجیبی تن در بدهند؟ ما دیگر از دست مدیران خسته شده ایم. متأسفانه به این نتیجه رسیده ایم که فعالیت صنفی در کشور ما تنها آب در هاون کوبیدن است چرا که امروزه علیرغم تمامی تلاش های ما بسیاری از اهالی سینما مشکلات شدید معیشتی دارند و کسی نیست که به داد دل آن ها برسد و مدیران به جای آنکه ترتیبی برای رفع مشکلات اهالی سینما بدهند در پی به ثمر رساندن اتفاقات عجیب و غریب در صنوف هستند.